prądu pobudzenia
Encyklopedia PWN
włoski lekarz, fizyk i fizjolog, prekursor badań elektrofizjologicznych.
impuls
fizjol. krótkotrwały stan czynny przewodzony wzdłuż komórki nerwowej lub mięśniowej, powstający w wyniku pobudzenia receptora lub wskutek depolaryzacji błony postsynaptycznej (synapsa);
[łac.],
fizjol. zdolność komórek organizmu reagowania stanem pobudzenia lub hamowania na bodźce fiz. lub chem. zarówno naturalne, jak sztuczne (np. drażnienie prądem elektr. nerwu lub ośrodka nerwowego);
zjawisko opt. towarzyszące wyładowaniu atmosferycznemu;
jedna z metod diagnostycznych elektrografii polegająca na ocenie mech. czynności serca na podstawie analizy jego czynności elektr. (towarzyszącej mech. pracy serca i ją wyprzedzającej);